Bu hafta bana ayrılan köşeme konuk aldım ; sevgili eşim Gökhan.
Bu hafta bana ayrılan köşeme konuk aldım ; sevgili eşim Gökhan.
Şiir güzel bir iletişim şekli. Az lafla çok şey anlatma sanatı. Gökhan da zaman zaman şiir yazar.
1 Mayıs İşçi Bayramına denk gelen bu haftada onun şiirlerini yayınlamak istedim. Beni kırmadı.
1 Mayıs öncesi ve sonrasında özlük haklarını kazanan emekçi kardeşlerimi kutlarım. Kazanamayanların hak mücadelesi yolunda ateşinin sönmemesini diliyor, sözü Go’ya bırakıyorum.
Elleri yağlı, paslı…
Ufacık eller çatlamış
Daha bir kız eli tutamadan
Dudaklar tütün kokuyor,
Kiraz dudaklar görmeden
Çatlamış,kurumuş.
İçinde geçim duygusu
Ekmek tutkusu
Sevmeye yer bulamadı
Hayal etmek ise
Ütopya oldu…
Oysaki
Benim güzel oğlum
Adını Umut koydum
Umudu bile kalmadı
Benim mavi gözlü
İşçi çocuğum.
Oysa sen
Okumalı
Sevmeli
Pamuk eller tutmalısın
Güzel günler için yaşamalısın.
Biz seni yorduk oğul.
Ayıbımız
86 Milyon.
G. O.
Hepimiz deve gibiyiz kardeşim
Bulmuşuz dikenli bir ot çiğniyoruz.
Dilimiz kanadıkça
Tadı daha tatlı geliyor
İştahla çiğniyoruz.
Kendi kanımızı içiyoruz kardeşim.
Tüketiyoruz kendimizi.
G.O.
Ben piramitleri yaparken
Kırbaçlanan kişiyim.
Ben İsa’nın çarmıhına
Çivileri çakan
Kabe’yi örten
Atom bombasını yapan
Eyfel’i yapan
Benim Özgürlük Anıtını yapan!
Ayasofya’yı
Süleymaniye’yi ve
Selimiye’yi yapan,
Ben ,
İnsanım ben.
İşçiyim ben.
Hep ezilen
Fakat bensiz bir şey yapılamayan
Onurlu saf işçi
Bendim Soma’da ölen ben!
İşçiyim ben!
G.O.
